Ky vit përshkruhet në 3 fjali. Kam vuajtuar, kam mësuar, kam ndryshuar!

Ju do të pyesni: “Pse nuk dukesh e shqetësuar?”

Përgjigja ime është: “Nëse kam bërë më të mirën që mundem, shqetësimi nuk do ta bëjë situaten më mirë. Nëse dëshironi të jeni të suksesshëm, respektoni një rregull – kurrë mos lejoni që dështimi të marrë kontrollin mbi ju. Sepse të gjithë kanë kaluar diçka që i ka ndryshuar në një mënyrë që nuk mund të kthehen kurrë te personi që kanë qenë dikur.”

Pra, ky vit më dha disa tronditje. Unë ritakova nënën time pas gati 9 vitesh. Gjithashtu për herë të parë në jetën time, takova babanë tim. Këto dy përvoja sollën një përzierje emocionesh të kundërta brenda meje. Sa herë që kam një plan në kokën time për të ardhmen time, fati nuk harron të më befasojë. Fatmirësisht jam e rrethuar nga njerëz që kujdesen për mua, të cilët nuk lodhen kurrë duke më dhënë këshilla kur është e nevojshme dhe që duan atë që është më e mira për mua. Kam lexuar diku se prindërit duhet të prezantojnë fëmijëve me të huajt dhe ta ndihmojnë të përshtatesh me situatat e reja, jo anasjelltas. Megjithatë, kjo nuk ishte situata ime. Ndërsa rindërtoja marrëdhënien time me prindërit e mi, mësova se falja do të thotë të ecësh përpara pavarësisht nga e kaluara. Pra, tani e tutje, unë do të jem krijuesi dhe shkrimtari i historisë sime.

Një ngjarje tjetër këtë vit ishte regjistrimi im në shkollën e mesme. Jam duke ndjekur një nga shkollat e mesme më të mira në Tiranë. Ajo që më pëlqen në këtë shkollë është se nxënësit mund të eksplorojnë pasionet e tyre përmes aktiviteteve të ndryshme. Ndërsa rritesha në SOS Fshati i Fëmijëve Tiranë, më nxitën të eksploroja dhe kultivoja interesa të ndryshme, të cilat besoj fuqimisht se kanë kontribuar në formimin e personit që jam sot. Kjo është arsyeja pse arti është mënyra ime për të kuptuar botën. Me artin, edhe luleradhiqet mund të shndërrohen në diell dhe hënë. Fillova të vizatoja dhe kërceja në moshën shtatë vjeçare dhe në mënyrë të pandërgjegjshme kështu mësova t’i jap ngjyra dhe muzikë jetës sime.

Për mua, të jesh nxënës i shkollës së mesme do të thotë të vendosësh qëllime të qarta për të realizuar ëndrrat e tua. Synimet e mia për këtë vit janë të jem student i mirë, të ushtrohem në sport dhe sigurisht të bëj art. Dhe siç na thotë dhe nëna (referuar Nënës SOS) – “me vendosmërinë tuaj dhe mbështetjen tonë familjare, ju mund të arrini gjithçka”.

Një gjë tjetër që kam mësuar është që koha mbart dicka të mrekullueshme. Ajo tregon se përpjekjet dhe durimi shpërblehen duke shpalosur rrugë të reja në të cilat ecni të lumtur. Ju mëson se ndryshimi është pjesë e jetës dhe nëpërmjet përvojës, ne fitojmë mençuri. Une kam ndryshuar. Dhe nëpërmjet ndryshimit, mësova të pranoj dhe ta dua veten për atë që jam. Ndoshta unë kam një histori të ndryshme nga ato të shokëve të mi, por me siguri ka mrekulli, bekime, dhe fat të mirë në të.

Jam i lumtur që nuk jam perfekt. Sepse për mua perfeksioni është për vijat dhe skajet e drejta dhe unë jam i formësuar si zemra ime.