23 dhjetor 2010
I dashur Babagjysh!
Kjo është hera ime e parë që po ju shkruaj dhe ndihem shumë i lumtur për këtë. Unë quhem Eni* dhe jetoj në fshatin e fëmijëve në Tiranë. Ndoshta nuk keni ardhur kurrë këtu, por Shqipëria është një vend i bukur me njerëz miqësorë. Unë e dua vendin tim dhe gjithashtu e dua familjen time. Kjo është shtëpia ime dhe të gjithë fëmijët këtu janë vëllezërit dhe motrat e mi.
A e dini se unë dhe ti kemi diçka të përbashkët? Ne të dy duam t’i bëjmë fëmijët të lumtur kudo nëpër botë. Ju dëgjoni ëndrrat dhe dëshirat e tyre. Dhe ëndrra ime kur të rritem është të ndihmoj fëmijët të përmbushin dëshirat që kanë. Si? Nuk e di ende, por do ta kuptoj me kohën.
Si dhuratë nuk dua lodra apo arusha pellushi. Unë mendoj se tani jam i rritur për këto gjëra. Në familjen time më rrethon shumë dashuri dhe uroj që çdo fëmijë në botë ta ketë të njëjtën gjë! Faleminderit.
I dashur babagjysh, kjo është e gjitha për momentin. Kujdesu për vetën derisa të shkruajmë përsëri.
Eni*, 12 vjeç.
Kjo është një kartolinë nga Eni tek Babagjyshi e shkruar në vitin 2010, dhe është vetëm një nga kartolinat e shumta që fëmijët në SOS Fshatin e Fëmijëve i kanë shkruar gjatë viteve Babagjyshit. Kjo kartolinë është dëshmi e fakteve, emocioneve dhe rritjes.
Eni është një nga fëmijët e rritur në SOS Fshatin e Fëmijëve Tiranë. Ai erdhi në fshat në të njëjtin vit kur shkroi kartolinën. Duke jetuar në fshatin e fëmijëve në Tiranë, Eni mësoi për dashurinë, besimin dhe familjen. Ai mësoi për futbollin, tenisin dhe shahun të cilat u bënë lojërat e tij të preferuara. Ai mësoi gjithashtu si të kujdeset për veten, të organizojë gjërat e tij dhe të ngasë biçikletë. Mësoi si t’u prezantohej njerëzve që nuk e njohin dhe si të fliste për jetën e tij të veçantë. Me kalimin e kohës, Eni zhvilloi aftësi të rëndësishme sociale dhe të pavarura. Ai gjithashtu ka mësuar rëndësinë e mirënjohjes, dhe respektimit të pavarësisë së tij.
Në përgjithësi, Eni është mirënjohëse për atë që jeta ka për t’i ofruar.
“Kam mësuar se sa e rëndësishme është të kesh dikë që beson dhe kujdeset për ty. Sot, unë dua të jem ai dikush për fëmijët e tjerë.” Eni, 25 vjeç.
